Hoofdstuk 32
Lilly was een super schattige peuter geworden. Ze speelde erg graag met d'r poppen.. Nou niet echt spelen. Ze zabbelde liever op de poppen.
Zabbelen.. Dat deed ze echt graag. Ze stak alles in haar mond. Stokjes, poppen, knuffelbeer en noem maar op.
Ze knuffelde ook graag. Het maakte haar niet uit met wie, ook al kende ze iemand niet, ze knuffelde diegene maar al te graag.
Verder was ze gewoon een blij kindje. Ze was nooit boos en ze lachte altijd.
En ze was nu het tegenovergestelde van wat ze als baby was.. Een slapende engel.
Preston en Capucine hadden ook nog steeds verkering. Ze waren steeds meer bij Capucine thuis en werden als maar closer.. Soms te close.
Stacy en Preston waren ook nog steeds beste vrienden. Ze lachte heel veel met elkaar en vertelde elkaar alles.
Stacy was ondertussen ook beste vrienden met Capucine geworden. Ze zaten vaak met zijn drietjes op het klimrek te kletsen.
Maar het was ook alweer zover dat Preston bijna volwassen werd.. Ik besloot hem eens te vertellen over de generaties. "Preston.. Ik wil je iets vragen." Zei ik serieus. "Wat is mam?" "Nou.. Je overovergrootoma is begonnen met tien generaties voort zetten. Ik werd gevraagd door mijn vader, opa dus, om de generaties voort te zetten en ik vraag het aan jou."
"Maar mam, natuurlijk wil ik dat doen. Dat is toch super leuk. Ik wil toch al kinderen, dus dat komt goed uit."
"Dankje schat." Zei ik en gaf hem een dikke knuffel. "Je zal het geweldig doen."
Preston liep de kamer uit. Ik lachte.. Zijn kinderen worden vast prachtig. Maar jammer genoeg is dit is het einde van generatie 4 en dus het einde van mijn familieverhaal.
