Hoofdstuk 6
We waren erachter gekomen dat Gabriella alweer zwanger was, niet gepland, maar we waren er blij mee. Er kon nog wel een kleine hummel bij.
In de zwangerschap leerde Gabriella Roos praten.
Ik deed ook wat, ik leerde Roos lopen. Het bleef leuk om haar te zien waggelen, net een pinguïn.
Toen Gabriella al ver was en we gingen samen onder de sproeier zag je soms haar buik bewegen.
En dik dat ze weer was, het leek wel of ze elke zwangerschap dikker werd.
Precies op de dag van de uittelling werd ons derde kindje geboren en daarbij ook ons derde meisje.
En hoe kan het ook anders, ze werd weer naar een bloem vernoemd. Dit was onze kleine Lotus.
Update
Onze 3 kleine meiden waren alweer wat ouder geworden, onze 3 super knappe dochters. En Lotus had ook de haarkleur van Gabriella. En trouwens.. Ook Gabriella en ik waren weer wat ouder geworden.
Sinds Madelief naar de middelbare ging was ze erg verandert, waardoor? Geen idee. Ze droeg grote oorbellen, eyeliner en lippenstift, dat had ik vroeger nooit van haar verwacht.
En haar kleding was helemaal hip en van deze tijd, een tuniekje, legging en all-stars met hakken. Die had iedereen tegenwoordig volgens haar. Achja, wij lieten het haar wel allemaal dragen.
Roos was een creatief meisje geworden. Voor alles had ze een creatieve oplossing en ze was goed in tekenen en schilderen.
Ook was ze een goede kok, ze kon goed bakken en was ook met bakken erg creatief. Ze maakte van een gewone vanillecake tot een appeltaart.
De paarse kamer is de kamer van Lotus, er stond niet zo heel erg veel, alleen een wieg met knuffel en wat speelgoed. De kamer van Roos was drukker. Er was een poppenhuis, spiefel, kast, kinderfornuis en natuurlijk een bed.
Nu Madelief tiener was, hielden Gabriella en ik veel wedstrijdjes schaken met haar. Dat was erg gezellig.
En Madelief wist ook al wat ze wou worden, chirurg. Of nouja, uiteindelijk dan, eerst dokter en dan steeds hoger op klimmen.
