Hoofdstuk 4 -

Hoofdstuk 4

Die morgen maakte Vince zijn belofte ook waar.
Heel vroeg al maakte ik hem wakker en zei: "Wakker worden schat.. Het is tijd voor ons vierde kindje."

"Rachel.."
"Ja?"
"Hoor jij ook gebonk of ligt dat aan mij?"
"Uuhh, ligt niet aan jou, ik hoor het ook."
"Oh, zal de wind wel zijn."

Vince maakte snel nog wentelteefjes.
Het was alweer bijna half acht en om acht uur kwam de bus voor Rianne en Rachelle.

Na gegeten te hebben rende Rianne en Rachelle naar de bus.
Ze hadden het over Jayden, dat hij zo schattig is enzo.
"Ik zou nog wel een zusje willen.. Jij?" Vroeg Rachelle.
"Ja, we hebben een klein broertje dus een klein zusje zou wel leuk zijn."

Ik was weer bezig in m'n tuintje.
"Ik hou van buiten, ik hou van groen, ik hou van familie, ik ben geen oen!" Zong ik.
Ik had naar een onnozel programma gekeken en daar kwam dan, haha.

Vince gaf Jayden de fles.
Vandaag had Jayden geen zin in z'n melk, want hij deed er één uur over om het op te drinken.

Toen ik net naar binnen wou gaan kwam Vince.
"En schat, voel je je al misselijk?"
"Nee, ik hoop dat het dadelijk nog komt."
Ik weet dat het raar klinkt, misselijk willen worden, maar dat is meestal het teken dat ik zwanger ben.
"Het komt wel goed, anders proberen we het morgen toch nog eens?"
"Daar hou ik je aan!"

Vince leerde Jayden lopen.
"Kom maar Jayden, voetje voor voetje."
"Uuuw." Kreunde Jayden.

Toen Rianne en Rachelle thuis kwamen maakte ze hun huiswerk.
"Rian.. Snap jij som twee?"
"Nee niet echt, ik vul maar wat in.. Moet je ook doen, werkt altijd."
"Keej."

"Hoe gaat het met jullie huiswerk?"
"Uuhh.. Wel goed.. Denk ik." Zei Rianne.
"Ja.. Uhh.. Wel goed."
"Okeej, geen hulp nodig?"
"Nee." Antwoordde Rianne en Rachelle tegenlijk.

's Avonds aten we kliekjes van vanmorgen.
Koud, maar nog steeds lekker.

Vince legde Jayden in de wieg.
"Lekker slapen, grote man."
"Dada." Zei Jayden.
Vince liep de kamer af.

Vince en ik liepen naar de kamer van de meiden toe om ze welterusten te zeggen.
"Slaap lekker Rianne." Zei Vince tegen Rianne.
"Slaap lekker Rachelle." Zei ik tegen Rachelle.
Ik knuffelde daarna Rianne en Vince knuffelde Rachelle.
Daarna gingen we allemaal slapen.

Die morgen hadden we nog een poging gemaakt.
Vince maakte vruchtenparfait.

Met z'n alle zaten we te smullen van het heerlijke ontbijt.
"Hmm, papa. Lekker!" Zei Rianne.
"Ja pap, heerlijk!" Zei Rachelle.

Daarna gingen Rianne en Rachelle weer naar school.
Hun tweede schooldag!

Jayden speelde met de blokjes.
Met moeite duwde hij de blokjes door de gaatjes heen.

Vince leerde nog een recept.
'Ik wil die recepten wel kennen, maar dit lezen word saai.' Dacht Vince.

Ik zat weer in het zand te wroeten.
Ik had niet de meeste oogst vandaag, maarja.

's Middags moest Vince alweer naar zijn werk.
Met een lach liep hij naar binnen, hij had vandaag best wel veel zin.

Toen de kinderen ook thuis waren, ging ik een kans volbrengen.
Ik moest tien uitmuntende stukken groente en fruit naar de bistro brengen.
Dat deed ik en ik kreeg er geld voor!
Yes!

Ook fietste ik nog snel naar de supermarkt en rende naar binnen.
Daar verkocht ik de rest van m'n groente en fruit.

In de keuken, op de grond, maakte de tweeling hun huiswerk.
Wat heb ik toch rare kindjes!
Maar wat zijn ze leuk!

Na het eten en het flesje van Jayden, legde ik Jayden in de wieg.
"Neej Jayden, slapen." Zei ik, want Jayden trok aan m'n duim.

Rianne en Rachelle gingen ook slapen.
Natuurlijk hadden ze weer eerst welterusten tegen elkaar gezegt, maar dat doen ze elke avond.

Toen Vince thuis kwam, lag ik al in bed, want ik voelde me misselijk en had overgeven.
Ik denk dat ik weer zwanger word, yes!

's Nachts werd ik wakker, ik hoorde gerommel.
Er was een inbreker in ons huis!
Hij stond op de badkamer en deed de deur rustig open.
Ik deed net alsof ik sliep, maar wachtte tot hij de kamer af was.

Vince kreeg duidelijk niets door.
Ik ging in een hoekje van de kamer staan en pakte m'n mobiel.
Heel zacht vroeg ik of de politie kon komen, omdat er ingebroken was.
We hadden geen alarm, want dat was erg duur!

De politievrouw rende naar binnen en zocht de dief.
De dief was in de keuken en de agente riep: "Blijf staan met je handen omhoog!"

Achter de koelkast keek ik stiekem naar het gevecht tussen de agente en de dief.
De dief had de agente in de houdgreep!
Na nog een lang gevecht, won de dief en hij ontsnapte.

De agente kwam naar me toe.
"Ik heb de dief niet kunnen krijgen en ik krijg de gestolen spullen dus ook niet terug."
"Ja, uhh.. Dat zag ik, krijg ik een vergoeding?"
"Nee." De agente reed weg.
'Nou bedankt voor de hulp.. Moet ik het zelf ook nog eens betalen.' Dacht ik.

Toen ik even rond keek zag ik dat de oven was gestolen.
'O nee, dan kan Vince niet meer koken!' Dacht ik.
Omdat het alweer 6 uur was, kon ik al nieuwe spullen bestellen.
Dat deed ik dus ook, ik bestelde een nieuwe oven en nieuwe koelkast.
De koelkast was niet van de beste kwaliteit, dus die mocht wel nieuw.

Toen ik weer naar boven liep keek ik even naar m'n buik.
'Hmm.. Hij ziet er bol uit..' Dacht ik. 'Hoe kan dat nou komen? Oh ja! Ik ben zwanger!'
Vince wou net naar onder gaan om te koken.
"IK BEN ZWANGER!" Riep ik blij.
"Is het gelukt dan?"
"Ja!"
"Oh wat fijn!" Zei hij met een lach.

Vince maakte vruchtenparfait.
Opeens zag hij de nieuwe koelkast en oven.
"Lieverd? Hoe komt het dat we een nieuwe koelkast en oven hebben?"
Ik vertelde hem van de inbraak en dat hij en de kinderen erdoor heen sliepen.
Hij moest lachen, maar vond het maar een domme agente.

Aan tafel hadden we weer een heel gesprek, wat eigelijk nergens op sloeg.
"Mam, waarom heet een vork een vork en een mes een mes?" Vroeg Rachelle
"Weet ik niet liefje."
"Huh, ik dacht dat je zoiets op de middelbare school zou leren."
"Nee, dat leer je daar niet." Toen kwam Rianne ook erbij zitten.
"Maar mam, ik vroeg die vraag ook aan de juf en die zei dat je dat op de middelbare leerde."
"Dat liegt de juf."
"Maar.." Zeiden Rianne en Rachelle tegenlijk.
"Eet jullie eten nou maar op lieverds." Onderbrak ik ze.

Na het eten, begon ik weer aan m'n tuintje.
Ik krijg er echt nooit genoeg van!

De schoolbus was er ook al.
In de bus ging het gesprek weer over een mes en een vork, waar maken ze zich toch druk over, haha!

Omdat het vandaag zo'n fijn weer was, gaf Vince Jayden buiten z'n flesje.

Jayden was door de tuin aan het lopen.
"Jayden blijf je hier?" Moest ik soms even roepen, maar verder bleef hij netjes in ons zicht.

Toen ik klaar was in de tuin, leerde ik Jayden praten.
Vince had me meegeholpen, hij gaf de plantjes water en hij was er nu nog steeds mee bezig.

Toen ook Vince klaar was in de tuin, leerde hij het recept Lendenbiefstuk.
Hij was vandaag Jarig, maar ik deed net alsof ik het vergeten was en de kinderen deden met me mee.
'Zal iedereen het nu vergeten zijn?' Dacht hij.

"Vince kom eens naar de keuken?" Riep ik.
De kinderen waren net thuis en Jayden kon net praten, dus tijd voor de verjaardag!
Triest liep Vince de keuken in, maar toen hij de taart zag was hij helemaal verbaasd.
"Dacht je nou echt dat we je verjaardag waren vergeten?"
"Uhh, ja, eigelijk wel."
"Dat zouden we nooit doen, schat." Ik gaf hem een kus. "Happy birthday, blaas de kaarsjes maar uit."
Snel blies hij de kaarsjes uit en..

Werd echt volwassen!
Allemaal klapte we en waren blij voor hem.

Daarna aten we allemaal een stuk taart.
Behalve Jayden natuurlijk!

Bij Vince was niks veranderd.
Geen nieuwe kleren, geen nieuwe kapsel, dat wou hij allemaal niet.
Alleen dan wat rimpeltjes, maar dat krijgt iedereen!

's Avonds gaf ik Jayden z'n flesje en wij aten het diner dat Vince had gemaakt.
Macaroni met kaas, heel gewoon, maar lekker.

Rianne en Rachelle maakte hun huiswerk weer in de keuken.
Ze vonden het daar fijn zitten, zeiden ze.

Opeens hoorde ik de telefoon gaan, maar niet iemands mobiel.
Iemand belde op de huistelefoon.
"Hallo, met Rianne." Zei ik blij.
"Hoi, ik heb een triest bericht, er is vandaag een belangrijk mode-persoon uit Twinbrook gestorven en we willen u vragen of u vanavond naar de begrafenis kan komen." Mijn lach verdween meteen van m'n gezicht.
"Oh, wat erg. Maar ik kan niet komen, want ik heb kinderen en ik ben zwanger. Toch bedankt voor de uitnodiging."
"Oké, is niet erg. Dag!"
"Doei!"

Ik legde Jayden in de wieg.
"Ga maar slapie doen." Zei ik.
"Okeej." Zei hij, want hij kon praten hé!

Rianne en Rachelle gingen even kijken naar hun slapende broertje.
"Lief hé?" Zeiden ze tegen elkaar.
Na nog even gekeken te hebben, gingen ze slapen.

Daarna gingen wij ook slapen.
Alleen viel ik niet zo snel in slaap, met m'n bolle buik, maar ik ben het gewend, haha!

Die morgen stonden Rianne en Rachelle aan ons bed.
"Mam.." Zei Rianne.
"Mogen we aan je buik voelen?" Vulde Rachelle aan.
"Ja natuurlijk mag dat!" Zei ik.
Eerst voelde Rianne. "Ik voel de baby trappen!"
"Laat me eens voelen!" Zei Rachelle. "O ja! Ik ook!"

Vince gaf Jayden z'n flesje en keek nog even naar hem.
Daarna liep hij naar de keuken.

Vince maakte het ontbijt weer, pannekoeken met druiven.
Jammie.. Het rook ook heerlijk door het huis heen.

Haastig aten Rianne en Rachelle hun eten op, want over een kwartier moesten ze naar school en ze waren nog helemaal niet klaar!

Toen Rachelle al in de bus zat klaar en al, was Rianne nog thuis.
"Mam, de kraan is kapot." Riep Rianne.
Ik was even boven en kwam naar onder.
"Rianne! Het is kwart voor negen, de bus is net weg! Je moet naar school toe! Doe je kleren aan het spring op de fiets!" Zei ik een beetje kwaad.

Terwijl Vince de kraan maakte, fietste Rianne naar school.
Gelukkig ligt de school achter ons huis, dus het was niet zo lang fietsen.

Ik was weer aan het werk in m'n tuintje.
Mijn paprika en watermeloenplanten waren weer eens aan het verwelken, dus die moest ik snel water geven.

Vince zat weer eens een recept te leren.
Soms keek hij nog even naar de TV, want die stond ook aan.

's Middags kwamen Rianne en Rachelle thuis.
"WE STAAN OP DE ERELIJST!" Riepen ze.
Ze knuffelde elkaar.
"Wij staan op de erelijst, wij staan op de erelijst!" Zongen ze, ze waren helemaal happy.

Toen het alweer avond was, ging ik nog even kijken naar mijn tuintje.
Ik keek naar mijn buik.
"Als jij nou eens zo zou komen, dan kan ik vannacht slapen." Zei ik en wreef over m'n buik.

Na het eten, zaten we met z'n allen TV te kijken, wachtend op de baby.
Ondertussen gaf Vince het flesje aan Jayden.
Jammer genoeg wou de baby niet echt komen..

Opeens hoorden we iets druppelen, de kraan was weer kapot gegaan, Vince had hem niet goed aangedraaid en nu lag er een hele plas water op de grond!

Terwijl ik even naar boven was, maakte Vince de kraan weer.
Het water spoot in zijn gezicht.
Toen de kraan weer dicht was, testte hij nog een keer of hij het goed had aangedraait en ja het was goed.

Ik legde Jayden in de wieg.
"Lekker slapen Jayden." Zei ik.
"Ruste." Zei Jayden, het was al bijna goed wat die zei!

Rianne en Rachelle gingen ook slapen.
'Die baby zal morgen wel komen.' Dachten ze.

Nog tot 11 uur 's avonds stonden wij in de keuken te dweilen.
Ook lekker fijn als je hoogzwanger bent, en dus moe.

Toen de keuken eindelijk schoon was, konden wij ook gaan slapen.
Wat was ik moe!

Na 2 uurtjes slaap werd ik wakker van de weeën.
'Nee, ik ben te moe voor weeën.' Dacht ik.
"Oh, gaat het schat? Kan ik iets voor je doen?"
"Nee het gaat goed, bedankt."
Rianne en Rachelle werden ook wakker.

Rianne en Rachelle waren rondjes om de trap aan het rennen.
"Aaaaah! De baby komt!" Riep Rachelle.
"Jeeeeeej! Broertje of zusje!"

Ik had een dochtertje gekregen!
Ze heet Angelica.
Dus de familie nu is: Jane McTree, Vince McTree, Rianne McTree, Rachelle McTree, Jayden McTree en Angelica McTree.
Ik hou van mijn familie.

We hadden een hele verbouwing voor haar moeten ondergaan, want we hadden nog maar een piepklein kamertje over.
We bouwden dus nog een verdieping erbij, met twee kamers, want we zouden eigelijk nog wel heel graag een vijfde kindje willen..

Dit is de 2e verdieping.
Het koraalrode kamertje is van Angelica.
Er is een hekje bij de trap gemaakt, want dat is veiliger.
De witte kamer zal voor het vijfde kindje worden.

Op de 1e verdieping is ook wat moeten veranderen.
We hebben de kamer van Jayden moeten opschuiven, tegen de kamer van de tweeling aan.
De trap staat nu waar de kamer van Jayden was.
Dit moest gebeuren, want anders paste de trap er niet in.