Het was alweer een jaar geleden dat Capucine en Preston verkering kregen en dus ook een jaar geleden dat Preston tegen mij zei dat ik eens op zoek moest gaan naar een nieuwe man. Ik ging doen wat Preston me zei en ging dus alleen op pad. Ik kwam toen een charmante man tegen, gespierde armen, leuke kleren en een geweldig mooie lach, hij heette Tyler.
We praatte wat, het ging over van alles. Hij vertelde dat hij net zoals ik was gestopt mijn zijn baan, want hij had genoeg geld, hij was eigenlijk redelijk rijk zei hij.
Maar toen ging het over kinderen en relaties. Hij vertelde dat hij een dochter had en dat hij gelukkig getrouwd was. Ik zuchtte.. Alle leuke mannen zijn natuurlijk bezet. Snel zei ik hem gedag, want hij was dus niet degene die ik zocht. Hij keek mij na, hij had volgens mij wel in de gaten dat ik hem leuk vond.
Er ging weer eens een maand voorbij, een maand waarin ik nog steeds single was. Ik verveelde me thuis als de kinderen naar school waren. Er was niets te doen.
Preston zag dat ik het niet leuk vond alleen te zijn en zei dan vaak. "Mam, wij zijn er voor je. Zit nou niet steeds te treuren, maak iets van je leven, want je leeft niet voor eeuwig."
En ja, hij had gelijk. Ik werd alweer wat ouder..
Ik kon de rimpels op mijn gezicht al tellen. Ik had niet meer het jeugdige gezicht van vroeger.
Op een morgen, heel vroeg, net nadat de kinderen naar school waren, stond Tyler voor mijn deur. "Tyler, wat doe jij hier?! Ik heb je al langer dan een maand niet gesproken." Ik trok hem mee naar de zijkant van het huis. "Jade, luister. Ik weet dat je me leuk vind en ik vind jou leuk, maar op het moment dat ik je ontmoette, was ik ook nog verliefd op mijn vrouw, maar ik had al door dat er iets mis was. Ze heeft me een week geleden verteld dat ze gevoelens had voor vrouwen en ze is dus lesbisch, we zijn gescheiden en zijn nu goede vrienden."
Ik begon te lachen. "Maar dat is geweldig! Of ja.. Ik bedoel niet voor jou.. Maar." Ik bloosde, ik schaamde me kapot. "Ik snap je Jade, ik snap je. Het is niet erg hoor."
Ik deed mijn ogen dicht en de lippen van Tyler raakte de mijne. Ik was in de zevende hemel.
Hij pakte mijn handen. "Lieve, lieve Jade. Je weet vast al wat ik ga vragen.. Wil je met me?" Hij lachte naar mij.
"Zegt dit genoeg?" Zei ik en zoende hem. "Ja, dat zegt genoeg. Ik hou van je."
En zo stonden we vijf minuten buiten naast ons huis te zoenen.
We verplaatste het zoenen naar mijn kamer en trokken onze kleren uit. En van het zoenen in de kamer, belandde we op bed. Ik liet me helemaal gaan. Misschien was het snel om het te doen, maar ik vond het goed.
Toen de kinderen weer thuis kwamen stelde Tyler zich voor. Preston vond het geweldig dat ik eindelijk weer een vriend had.
Maar toen.. Jacob had de schoolbus naar ons huis gevolgd en nu wist hij waar we woonde.. Stacy ging de post halen.. "Hee Stacy, hier ben ik weer!" Hij nam Stacy stevig vast en gooide haar in een auto. Stacy schreeuwde, maar niemand hoorde haar.
Jacob nam haar mee naar een kelder in de middle of no where. Hij gooide Stacy achter een hek met een paar spulletjes. Boos ging Stacy op een bank zitten en schreeuwde. "Ik haat jou! Laat me hier uit!" "Haha.. Nee meid, dit doet jou moeder pijn en zolang het je moeder pijn doet vind ik het leuk. Je blijft hier nog wel een tijdje.. Misschien zelfs tot je volwassen bent!" Met een vuile lach liep hij weer naarboven en reed weg. Stacy was helemaal alleen in een enge donkere kelder.
Update
De kant waar Stacy leefde was klein. Ze had een bed, kast, spiegel, koelkast, bank, mini-TV, poppenhuis en haar pop die ze altijd bij zich had. Achter een muur was een douche, WC en wasbak.
De trap naar de kelder lag tussen muren, het was onvindbaar.
Het was half tien, bedtijd voor Stacy dus, ik had net mijn pyjama ook al aangetrokken. "Stacy, ga je slapen?" Schreeuwde ik naar onder, maar ik kreeg geen antwoord terug. 'Ze is vast nog buiten.' Dacht ik.
Ik riep Preston. "Waar is je zusje, ze moet gaan slapen." "Niet gezien, al twee uur niet meer." "Waar is ze, toch niet weggelopen!" "Vast niet mam. Ze zal zo wel weer opduiken."
Het was alweer een week later en ik raakte in paniek. Waar was mijn dochter?! Stacy verveelde zich te pletter en was hartstikke bang. Wanneer kwam ze hieruit.
Ik werd er misselijk van, letterlijk, ik heb meer dan twee weken zitten kotsen. Bah, bah.
Waarom moet dit mij overkomen. Ik heb toch niks verkeerd gedaan. Ik wil mijn dochter terug, ik wil haar in mijn armen sluiten.
Capucine had wel een idee wie Stacy had. "Preston, wedden dat Jacob haar heeft! Wedde!" "Huh, wie Jacob, mijn vader?" "Ja, weet je niet meer wat hij heeft gezegt!"
"Je kan wel eens gelijk hebben. Daar heb ik helemaal niet meer aan gedacht. Wel niet vertellen tegen mijn moeder, dalijk vermoord ze Jacob."
Ondertussen was ik nog heel veel bezig met rondbellen en flyers ophangen. Ik belde de politie vaak, maar ze vonden niets. Bij elke teleurstelling kwamen de tranen weer naar boven. Misschien leefde ze wel niet meer.
In de tijd dat Stacy in de kelder zat keek ze heel veel TV, verder was er niet veel.
Ze at veel ijs en chips. Alles wat lekker was en wat ze uit de koelkast kon halen.
Stacy had veel steun aan haar pop. Ze vertelde alles aan haar.
Als ze met haar poppenhuis speelde, speelde ze altijd een gezinnetje. De vader en moeder waren gelukkig getrouwd en hadden twee kinderen. Ze deden alles samen en waren altijd thuis. Zo had zij het ook graag gewild.
Elke dag was een uitdaging voor mij. Ik keek elke dag weer uit naar dat Stacy werd gevonden. Tyler hielp vaak mee als hij bij mij was. "Het komt goed, dat beloof ik." Zei hij altijd.
Ik besloot ook een nieuwe look te nemen. Ik deed een leuk vest aan met een wit truitje eronder, een spijkerbroek en hakken.
Stacy sliep veel, ze wou hieruit. Ze was zelfs alweer bijna jarig! En ze wou haar verjaardag thuis vieren, niet alleen in deze donkere kelder. Ze zat alweer bijna een halfjaar hier.
Ik begon dikker te worden, waarschijnlijk gewoon een slechte stoelgang door al dat gedoe. Wat verdriet niet allemaal met je kan doen.
Preston was nog steeds bezig met beeldhouwen. Hij gebruikte het nu om zijn woede weg te slaan.
Uit zijn woede kwamen wel mooie beelden. Ze waren echt prachtig.
Het was de verjaardag van Stacy. Met hoop dat ze terug kwam kocht ik een taart. Ik vergat haar toch niet. Ik keek naar mijn buik, misschien moest ik mijn stukje wel overslaan.. Ik was wel erg dik, of was er iets anders aan de hand?
Ik pakte een zwangerschapstest en liep naar de WC. Ik deed mijn broek omlaag en nam mijn tijd. Ik keek naar de test, het was positief. Ik was zwanger!
