STOP! Heb je generatie 1 nog niet gelezen? Doe dat dan eerst! Voor generatie 1, klik je hier.
Hoofdstuk 1
's Morgens maakte ik wafels. Mijn vader had me wat recepten opgeschreven, die zelfs ik kon maken.
Jammer genoeg waren de wafels verbrand. Triest keek ik naar mijn bord, het eten van mijn vader was veel lekkerder.
De tuin moet ook nog steeds gedaan worden dus daar begon ik maar eens mee. Tuinierkleding had ik niet en ik vond het ook niet nodig.
Opeens ging mijn mobiel af. Ik nam op, het was mijn moeder. "Hee lieverd!" Zei ze. "Waarom bel je mam, ik ben pas één dag alleen." "Ik vroeg me af wat je was aan het doen en hoe het ging zo alleen. Rianne heeft tenminste iemand bij zich wonen." "Mam, niet zo bezorgd, het gaat hartstikke goed. Mijn wafels waren alleen een beetje verbrand, maarja. Nu ben ik in de tuin aan het werken." "O, veel werk hé?" "Ja, nog al. Maar het probleem is, ik kan niet wieden." "Dat leer je vanzelf." "Oké, maar ik moet nu hangen, de tuin is nog lang niet klaar." "Is goed, ik hou van je lieverd." "Ik hou ook van jou mam." Snel hing ik op. Pff.. Bezorgd zijn is goed, maar te bezorgd.
Toen het alweer vier uur was, was ik eindelijk klaar. Ik keek naar de planten van de zaadjes die mijn zusje had gevonden. Wat zouden dat toch voor planten worden..
Omdat ik niet rond kan komen van het geld wat ik nu heb, besloot ik de gaan solliciteren voor een baan in het onderwijs. Ik had die baan gekozen, omdat ik kinderen toch wel helemaal geweldig vind en andere banen me niks leken.
Na een gesprek van een uur, moest ik nog een paar minuutjes wachten. Er liepen oude leraren van mij door de gangen en die zeiden me gedag. 'Bah.' Dacht ik. 'Dat worden mijn collega's als ik aangenomen wordt.' Een vrouw kwam me vertellen of ik aangenomen was of niet en ja, ik was gelukkig aangenomen. Toen ik naar huis fietste dacht ik aan mijn broertjes en zusje, misschien kwam ik die wel tegen.
Omdat het toch alweer laat was, maakte ik me maar een simpele boterham met pindakaas en jam. Is zelfs nog lekkerder als verbrande wafels, haha!
Snel nam ik nog een lekkere douche. Ik voelde me weer lekker fris, toen ik de douche uitstapte.
Toen ik naar bed ging keek ik nog even naar de lege plek, morgen zal ik daar verandering inbrengen.
's Morgens maakte ik nog eens wafels, deze keer waren ze wel gelukt! Tevreden keek ik naar m'n bord en nam een hap. Hmm.. Dat smaakte goed!
Snel gaf ik de plantjes wat water, want het was vrijdag en ik werd rond zeven uur opgehaald voor mijn werk.
Van de chauffeur mocht ik nog even doorgaan, hij was best aardig, maar ondanks dat ik langer door mocht gaan, had ik mijn tuintje niet klaar, oogsten deed ik vandaag zowiezo niet. Ik was wel echt heel benieuwd naar mijn eerste werkdag en naar wat ik mocht doen. Het enige minpuntje was de kleding.
Toen ik thuis kwam gaf ik de plantjes die nog geen water hadden gehad nog even water.
Toen ik klaar was, at ik me eerst wat en daarna belde ik Ryan, ik vroeg of hij langs wou komen. Snel kleedde ik me om en wachtte op de bank tot de bel ging.
Na een tijdje ging de bel en ik liet Ryan binnen. "Lang niet gezien." Zei hij en gaf me een zoen. "Nee, inderdaad. Wat een leuk shirt!"
Toen ik het een geschikt moment vond ging ik op mijn knieën. "Wat doe je nou?" Zei Ryan verbaasd. Ik haalde een doosje uit mijn zak, Ryans mond viel open. "Lieve schat, we zijn nu al sinds de middelbare samen en ik hou echt heel veel van je en wil samen met jou oud worden. Je bent echt de allerliefste man die ik ken."
Ik klapte het doosje open. "Dus hierbij vraag ik, wil je met me trouwen?" "Natuurlijk wil ik dat!" Riep Ryan blij. Ik schoof de ring om zijn vinger en ik sprong in zijn armen. "Wil je dan ook hier komen wonen vanaf nu?" Vroeg ik. "Ja, natuurlijk! Ik wil heel graag thuis weg zelfs." Hij gaf me een zoen. Ik weet dat de man het meestal vraagt en dat ik het niet op een romantische plek heb gevraagd, maar ik vond het een goed moment.
Samen gingen we op de bank zitten. Ryan sloeg een arm om me heen. Eerst keken we nog even TV, maar toen klikte Ryan de TV uit en begonnen we te zoenen. Toen we uitgezoend waren, vertelde ik Ryan over de generaties, natuurlijk wou hij me ermee helpen.
Samen gingen we naar bed. Ik kroop lekker dicht tegen hem aan en zo vielen we in slaap.
's Morgens bakte ik pannekoeken, dat recept kon ik nu ook maken. Omdat ik het nog nooit gemaakt had vond ik het best moeilijk, want dat deeg gedoe bleef steeds aan het pannetje plakken.
Samen zaten we aan tafel. "Is het lekker?" Vroeg ik. "Ja, heerlijk!" Ryan lachte.
Samen met Ryan deed ik de tuin, anders was het weer zoveel werk. Ik kon nu ook wieden, gelukkig!
Toen ik klaar was liep ik naar m'n moeders huis, ik moest weer even met haar bijpraten.
"Hee lieverd!" Zei mijn moeder en kwam naar buiten. "Wat heb jij nou voor kleren aan?" Vroeg ik. "Vertel ik je binnen."
Toen we net naar binnen wouden gaan, kwamen mijn zusje en broertje. Jayden kwam natuurlijk niet. "Rachelle!" Riep Michael en gaf me een knuffel. Ook Angelica gaf me een knuffel, daarna gingen we met z'n allen naar binnen.
Binnen vertelde mijn moeder het. "Ik ben zwanger." Zei ze. Mijn mond viel open, ook al dacht ik het al te weten toen ik haar zag. "MAM! Je wordt bijna oudere! Weet je wel wat je doet?! Dadelijk wordt je oma, heb je een baby! Ik dacht dat Michael de laatste was!" Ik was woedend. "Ja, dat dacht ik ook, maar we wouden zo graag een zesde kindje. En je vader en ik hadden besloten het nog één keer te proberen en als het niet lukte, probeerde we niet meer, maar het lukte." "Mam, je bent oud!" "Nou, bedankt. Ik dacht dat je blij voor me zou zijn." "Ik ben wel blij voor je, maar pap is ouder als jij en waar is hij eigenlijk?" "Op z'n werk."
"Kalmeer Rachelle, ik weet wat ik doe." Zei mijn moeder en pakte mijn schouder vast. Ik werd rustig. "Achja, maar ik heb ook nieuws.. Éen, ik heb een baan in het onderwijs." "Oh, dat zei Angelica, ze had je gezien." "Oh, echt waar? Maar.. Het leukste nieuws, ik ben verloofd!" Zei ik terwijl ik over mijn moeder buik wreef. "Wat?! O wat leuk voor je, met Ryan zeker?" Ik knikte, mijn moeder gaf me een knuffel. "Maar ik moet weer naar huis, Ryan wacht op me, ja hij woont ook al bij me." "Oké, gelukkig ben je niet meer alleen." Mijn moeder gaf me een kus op mijn wang en ik liep naar huis.
Toen ik thuis kwam, aten we allebei nog wat overgebleven pannenkoeken. Toen het op was, vertelde ik Ryan alles. "Ryan, mijn moeder is zwanger." Ik liet mijn hoofd hangen. "Wat?! Maar ze is oud! Ik wist trouwens dat er wat was, je zag er niet erg blij uit." "Ja, ik vind het ook niet geweldig, nog een broertje of zusje. Dan is mijn broertje of zusje echt super jong oom of tante als wij ook een kind krijgen en als het aan mij ligt duurt dat niet meer lang." Ryan knikte wat. "Ik wil ook snel een kind, maar eerst trouwen natuurlijk." "Ja, trouwen gaat voor."
Toen ons gesprek was afgelopen, gaven we elkaar een zoen en gingen slapen. Bah, wie wil dat nou, zo oud nog moeder worden, ik in ieder geval niet, maar mijn moeder dus wel.
Update
Omdat Ryan en ik allebei geen zin hadden om te koken, pakte we een lekker kommetje cornflakes. Altijd pannekoeken of wafels is ook niet goed.
Na het eten deden we samen het tuintje. Mam had me niet verteld dat de tuin zoveel werk was.
Toen het middag was en wij klaar waren met de tuin, regelde Ryan alles voor onze bruiloft. De bruiloft zou plaatsvinden in het centrum van Twinbrook.
Toen ik naar binnen was gegaan, ging Ryan solliciteren voor een baan. Ik keek naar mijn gezicht en zocht naar rimpeltjes, geen ene te bekennen!
Ryan wou een baan in het leger, hij moest dan wel vroeg opstaan, maar dat doen we zowiezo al.
Blij fietste Ryan naar huis, hij had de baan gekregen! Ver was het niet fietsen. Je moest de straat uit, de hoek om en dan was je er al.
Rond vijf uur gingen we al naar de plek van de trouwerij om te kijken of alles goed was. De bruiloft zou pas beginnen om acht uur, maarja. Gelukkig was alles goed, genoeg stoelen, ballonnen, een fontijn die er al stond, een bar, muziek, bloemen en natuurlijk verlichting.
Toen er niets meer te doen viel, zag ik een paar vlinders vliegen, ik besloot er één te vangen. Ik kreeg een vlinder te pakken en Ryan stond daar om mij te lachen.
Omdat we nog niets hadden gegeten, aten we hier maar wat hotdogs. We hadden geluk dat hier een grill stond.
Snel aten we ons eten op. Daarna gingen we naar de WC's en kleedde ons snel om, voordat de gasten kwamen.
Toen het half acht was arriveerde er al wat mensen, waaronder Rianne. Direct kwam ze naar me toe en gaf me een knuffel. "Proficiat met Ryan!" Zei Rianne. "Dankje, maar weet je het al van mam?" "Ja, erg hé." "Ja! Ik was hartstikke kwaad." "Ja, ik ook, maar ik heb me ingehouden."
Om acht uur was iedereen er. Alle familie was er, behalve Michael, want voor hem was het feestje te laat. De vriend van Rianne, danste met mijn nog steeds zwangere moeder. Ik keek en lachte, dat danste moeilijk met die buik van haar.
Ryan danste met mijn zusje. Ja, dat werd toch zijn schoonzus en Angelica kreeg een schoonbroer.
Toen was het toch echt tijd om te trouwen, iedereen ging op de stoelen zitten. Ryan schoof de ring om mijn vinger en het enige wat ik kon doen was lachen.
Ik schoof de ring om Ryans vinger. We keken elkaar aan en lachte, het was echt een geweldig moment.
En dan het allemooiste moment, de kus! Iedereen riep "Whooooeeeew!" en wij konden alleen maar genieten van het moment.
Iedereen ging weer dansen. Ik danste met Ryan, we waren helemaal vrolijk en mijn moeder was hartstikke trots.
Het feest ging perfect, totdat het bijna middernacht was. Mijn moeder moest gaan bevallen. Iedereen raakte helemaal in paniek. Mijn vader bracht haar naar het ziekenhuis. Toen het feest was afgelopen, kreeg ik het bericht dat ik nog een zusje had gekregen, genaamd Sylvia. Het feest was alsnog een succes geweest.
Thuis hadden wij onze huwelijksnacht. Op bed begonnen we te vrijen en daarna verdwenen we onder de dekens.
Toen het vier uur was, vielen we samen in slaap. En om zes uur werd Ryan alweer opgehaald voor werk en ik om zeven.
Update
Na twee uurtjes slaap, werden we wakker van de toeter. Ryan moest naar zijn werk. Moe liep Ryan naar de carpool.
Ik was even wakker geweest en toen op bed gaan liggen, maar weer was ik in slaap gevallen.
Weer werd ik wakker van een toeter, maar nu was het voor mijn werk. Ik strekte me uit en rende naar de carpool. Ik at wat op het werk, net zoals Ryan.
Toen we thuis kwamen deden we allebei nog een dutje. We waren echt hartstikke moe.
Al snel werd ik wakker door de buikpijn. Snel rende ik naar de WC, want ik moest overgeven. Had ik de hotdogs van gisteren niet gaar gebakken dan?
Omdat ik toch niet meer kon slapen, besloot ik de plantjes water te geven, want dat was nog niet gebeurt. De oogst liet ik weer hangen, want ik had niet zoveel zin in tuinieren.
Ryan deed krachttrainingen, want om in het leger te zitten moet je sterk zijn.
Omdat ik me nog steeds niet goed voelde en nog steeds moe, pakte we al iets wat kant-en-klaar in de koelkast stond.
Na nog wat met Ryan op de bank geknuffeld te hebben, gingen we slapen. Het was pas negen uur, maar voor ons gevoel was het al twaalf.
Weer werd ik wakker door de buikpijn. Ik moest weer overgeven. Snel spoelde ik mijn mond onder de kraan en ging weer naar bed.
's Morgens maakte ik weer wafels. Het beslag maken en tijd inschatten ging steeds beter.
Toen ik net de borden wou gaan opruimen, voelde ik iets in mijn buik. Ik was zwanger! Daarom had ik dus zo'n buikpijn. Blij riep ik "Ryan, ik ben zwanger!" "Wat?! Echt waar? Wat geweldig!"
De dagen van de zwangerschap waren heel normaal. Ryan ging gewoon werken.
Ik verzorgde het tuintje. Ook belde ik mijn moeder om haar te vertellen van mijn zwangerschap, zij vertelde dat Jayden volwassen was en direct verhuist, Michael was een tiener en mijn kleine zusje Sylvia, die ik nog nooit had gezien, was een peuter.
Ook moesten we gewoon koken, maar omdat ik zwanger was wou Ryan dat vaker doen.
Slapen moest natuurlijk ook, ondanks mijn zwangerschap sliep ik heel vast, gewoon zoals normaal.
Ik werd als maar dikker en dikker. Ryan voelde vaak aan mijn buik en luisterde. Soms praatte hij er tegen en dan moest ik toch wel lachen.
Vroeg in de morgen, toen we nog sliepen, kreeg ik weeën. Het deed hartstikke veel pijn, nu snap ik waarom mijn moeder altijd zo schreeuwde.
Ryan stond daar maar als een halve zool te schreeuwen. Als ik dan weer schreeuwde, schreeuwde hij nog harder.
Omdat we niet wisten wat we moesten doen en het mijn eerste bevalling was, vroeg ik Ryan of hij me naar het ziekenhuis bracht. Gelukkig kon dat, want hij had een vrije dag.
Ik was bevallen van een zoon, genaamd Dylan. Wat een schatje hé? Ryan was hartstikke blij, want hij had natuurlijk een zoon!
