Hoofdstuk 3
Lotte kwam de kamer binnen en begon tegen me te schreeuwen. "Alexander, wie is dat wijf! Zorg dat ze weg gaat! Ik wil geen onbekende op mijn bruiloft die het kunnen verpesten!"
"Lotte! Ben eens rustig, het is maar een oude vriendin van de middelbare, Gabriella." "Zorg dat ze weg gaat! Ik ken haar niet dus ze moet weg, nu!" "Nee, ze mag blijven! Ze is mijn beste vriendin.
"Oohh! Alexander! Toe, voor mij! Ik kan het geld bijna voelen! Je bent bijna van mij met al je geld! Dit wijf kan het allemaal verpesten, snap je dat niet Alexander?"
"Nee, weet je wat ik snap?" "Ja.." "Ik snap wat mijn vader en moeder al die tijd bedoelde! Ik zei dat ze geen gelijk hadden! Maar dat hadden ze dus wel! Ik ben klaar met je Lotte. En ik wou nog wel met je trouwen.. Tss.. Zoek maar je geld bij een ander of probeer te werken."
"Nee, Alexander, alsjeblieft. Ik hou van je!" "Om m'n geld ja. Lotte, het is over!"
"Ach, oké dan. Er zijn vast meer rijke knappe gozers. Ik trek deze jurk uit en ik ga. Doei Alexander. Ik hoop je nooit meer te zien."
Met haar normale kleren weer aan liep ze de deur uit. Met een lach op mijn gezicht zwaaide ik haar uit. "Doei Lotte."
Mijn moeder had alles gehoord. Lachend kwam ze binnen, maar snel trok ze weer een strak gezicht. "Nou.. Dan denk ik dat we het maar moeten afblazen en de ringen terug brengen."
"Hoho, mam. Niet zo snel." Ik pakte de hand van Gabriella. "Gabriella, wil jij.. Jij dan met me trouwen?" "Meen je het Alexander?" "Ja.. Wil je.. Of is het nog hetzelfde als vroeger." "Nee.. Ik wil heel graag met je trouwen! Wat ik vroeger heb gezegd was echt een fout!"
Ik plantte mijn lippen op de hare. "Ik hou van je Gabriella." "Ik hou van jou." "Wil je vandaag nog trouwen?" "Ja, heel erg graag." Ik pakte de jurk die Lotte aan had. "Hier, trek maar aan."
Ze kwam de trap afgelopen. Gabriella was veel mooier als Lotte. Veel echter, heel puur en een echte vrouw.
Ik gaf Gabriella een zoen. "Je bent de perfecte vrouw." Ze bloosde. "Dankje.. Misschien wordt je boos, maar ik wou dat je bruiloft in duigen viel. Toen ik vertrok naar Frankrijk was ik verliefd op je geworden en voelde ik me schuldig over dat ik je had afgewezen. Ik had je moeder gebeld en vroeg of je al iemand had. Toen hoorde ik dat ze niet echt zo aardig was en dat je met d'r ging trouwen.. En toen ben ik dus gekomen. "Ik ben niet boos.. Ik ben er zo blij mee! Ik had dit al veel eerder moeten zien."
We hadden twee fonteinen met bloemen eromheen. Mijn vader, moeder, Enora en Ian kwamen bij ons staan.
Ik pakte de ringen uit mijn zak. Ik schoof eerst de ring om de vinger van Gabriella en daarna zij de andere ring om mijn vinger.
We beloofde elkaar de eeuwige trouw en legde onze handen op elkaar.
We zoende. Ik lachte, ik was nu echt getrouwd met de perfecte vrouw. Het had op deze dag niet beter kunnen lopen.
We gingen op bed liggen. Ik keek naar Gabriella, Gabrielle keek naar de ring en ze lachte. Ik onderbrak te stilte. "Uhh.. Tja.. Het is onze huwelijksnacht en.. Ja.. De meeste mensen, maar ik weet niet of we er samen klaar voor zijn.. En.." "Ssstt.. We proberen het gewoon. Ik ben er klaar voor en als je van elkaar houdt is het toch goed?"
En zo probeerde we het heel voorzichtig.
Gabriella was bij ons ingetrokken, natuurlijk. Ze hielp mij elke dag in mijn tuintje en het was nu 'ons' tuintje.
Toen ze een maand bij ons in was getrokken kwamen we erachter dat Gabriella zwanger was!
Ik vertelde het tegen mijn moeder, ze was zo blij. Om ons plaats te geven voor een gezin besloot ze wel te verhuizen.
En zo vertrokken mijn vader, moeder en Enora naar een nieuw huis.
Op een avond had ik Gabriella leren vissen in ons vijvertje en sindsdien vist ze elke avond.
Toen Gabriella dik begon te worden kreeg ze andere kleren waar ze wel in paste.
We werkte veel samen in het tuintje. Dat was erg gezellig en zo ging het 2 keer sneller.
Als ik een dag niet hoefde te werken las ik veel samen met Gabriella. We lazen meestal vaardigheidsboeken of boeken om aas te leren.
Als ik een dag niet in het tuintje kon werken, deed Gabriella het toch al had ze nog zo'n pijn in haar rug en al zat haar buik in de weg. Ze deed het heel graag, omdat ze het zo leuk vond en uit liefde voor mij.
's Avonds voor het slapen gaan lagen we vaak nog te praten over van alles en nog wat, maar vaak over de baby. De babykamer, spullen die we nodig hadden, opvoeding en nu het belangerijkste, de naam!
Vroeg in de morgen, twee weken voordat de baby was uitgeteld en toen ik al was opgestaan, kreeg Gabriella weeën.
Ik hoorde het geschreeuw onder en rende snel naar boven.
Ik kon het niet aanzien dat Gabriella zoveel pijn had. Ik was echt geen goede steun. Ik had de helft van de tijd mijn ogen dicht.
Uiteindelijk had de pijn toch zin gehad, we kregen een prachtige dochter. We noemde haar Madelief, naar de bloem, omdat we zo van de natuur houden.
Haar kamer was naast de onze, zodat we door het glas van de vissen het kamertje konden zien. We hadden een boog in de muur geplaatst, zodat we er snel heen konden als ze huilde.
Toen ik Madelief zag was ik direct verliefd. Ik had de twee mooiste vrouwen op de hele wereld.
Ik was in de zevende hemel met haar. Dus zo voelt ouderschap.
Update
De eerste dagen na de geboorte waren we 24/7 met Madelief bezig, al was dat niet nodig.
Madelief was erg rustig, als ze huilde verschoonde we haar luier en gaven we haar de fles en daarna was ze weer direct rustig. Als ze moest slapen, sliep ze zo. Een ideaal kind dus.
We speelde veel met haar. Meestal lachte ze en brabbelde ze wat, maar meer kon ze natuurlijk nog niet.
We waren hartstikke trots en die trots zou ook nooit verdwijnen.
