Hoofdstuk 25
Jacob ging ook eens voor een baan solliciteren. Hij wou sportieve superster worden.
Toen ik naar mijn werk was, nam Jacob het huishouden even over. Nee, een poetsvrouw hadden we nog niet, dus we moesten zelf de was doen.
's Avonds, toen ik terug kwam van mijn werk, sprongen we nog even in het lekker warme bubbelbad. Rond elf uur gingen we slapen. Het was een vermoeiende dag voor mij geweest.
's Morgens toen ik op stond was ik een beetje bol. Ik dacht dat ik dik was geworden, maar voor de zekerheid deed ik een zwangerschapstest. De test was positief, ik voelde aan mijn buik, daar groeide een klein wonder.
Toen ik het Jacob vertelde was hij helemaal blij. Opeens ging hij heel kinderlijk doen en glijen van het ding die voor kinderen was bedoelt.
Jacob en ik keken samen naar de TV. Er was een trouwerij op, prachtig. Maar de onze was toch mooier.
's Middags lazen we samen een zwangerschapsboek, om ons voor te bereiden op het ouderschap.
Door die dikke buik die ik kreeg, had ik steeds meer last van rugpijn. Jacob masseerde me daarom vaak en dat deed die met liefde.
Op een avond toen ik al hartstikke dik was geworden. Zaten we naar de zonsondergang te kijken. Jacob zoende me en streelde met zijn hand over mijn buik. "Dat is ons kleine wonder." Fluisterde hij in mijn oor. "Ja, en hij of zij wordt vast prachtig."
Jacob besteedde hartstikke veel aandacht aan mij en mijn buik. Hij hielp me overal mee en gaf me alle liefde die hij had.
Toen ik bijna was uitgerekend hadden we de babykamer af. Het kon voor een jongen en voor een meisje zijn.
De kamer was heel mooi geworden met heel veel speelgoed.
Niet alles ging goed, in de laatste maand ging onze wasmachine kapot. Ik belde de reparateur.
Terwijl de reparateur de wasmachine maakte, dweilde Jacob het washok. Ik kon dat niet met mijn dikke buik en pijn in mijn rug.
Om te ontspannen zat ik vaak op de schommel, of gewoon te zitten, of te schommelen. Heerlijk in de buitenlucht.
De laatste dagen sliep ik erg veel. Jacob vond me vaak slapend op de bank als hij terug kwam van zijn werk.
Moe ging ik dan met Jacob mee naar boven. Ik had dan geluk dat we een lift hadden.
Het had nog een paar dagen geduurd voor de bevalling. Midden in de nacht kreeg ik weeën. Ik wou perse mijn eerste bevalling thuis.
Na uren persen hadden we een zoon, een prachtige zoon. We noemden hem Preston.
Samen legde we hem in de wieg op zijn kamertje. We keken nog 10 minuten naar hem, zonder iets te zeggen.
We zoende bij zijn wieg. We waren vol trots over Preston, zo prachtig en zo schattig.
Update
Het was alweer een week na de geboorte van Preston, ik was alweer wat bijgekomen en deed alweer wat dingetjes. Ik ging vandaag een cheque uitdelen op mijn oude school. "Veel plezier schat." Zei Jacob en gaf me een zoen op mijn wang.
Ik vond het best wel spannend, misschien zag ik oude stomme leraren en misschien ook wel familie.
Als ik er niet was, maar ook als ik er wel was, kon ik Jacob vaak vinden bij Preston. Hij gaf hem zijn flesje en verschoonde zijn luiers.
Hij speelde ook erg vaak met hem. Het was geweldig om het te zien. De lach van Jacob en dan het kleine lachje van Preston.
Altijd als ik thuis kwam ging ik direct naar Preston toe, want natuurlijk miss ik hem. Hij werd echt bedolven onder ouderliefde.
Maarja.. De babytijd ging al snel voorbij. Preston was alweer een stoere peuter geworden. Hij was nu vaak te vinden, of nou ja, hij was vaak kwijt, maar dan vond je hem meestal in zijn speelgoedkist.
Hij speelde ook graag met zijn blokken, of zabbelde erop. Hij was gewoon hartstikke actief en vermaakte zichzelf prima.
