Hoofdstuk 2
's Morgens deed ik mijn tuintje, zoals altijd. Weer liet ik de oogst hangen. Dat oogsten was niet elke dag nodig.
Ryan werkte aan zijn sportieve vaardigheid. Zijn baas vond dat hij nog niet sportief genoeg was.
Toen hij moe was, zag Ryan Dylan door het huis kruipen, hij pakte hem op en gaf hem een knuffel.
Omdat Dylan zeurde om een flesje, gaf Ryan hem er een. Tevreden dronk Dylan hem op.
Toen ik naar binnen kwam gaf Ryan me een dikke, lange, lekkere zoen. Misschien iets te veel informatie, maar zo was het. Ik voelde dat er seksuele spanning hing en dat Ryan het bed in wou duiken voor een tweede kindje, maar daar had ik dus echt geen zin in.
Na de zoen streelde Ryan over mijn wang terwijl hij zei: "Lieverd, ik ga even joggen." Zo te horen was hij weer op kracht gekomen.
Ryan jogde langs het strand en daar was een meisje die naar hem toe kwam. Het meisje begon met hem te flirten en Ryan vond dat helemaal niet erg. Het meisje gaf haar nummer en daarna jogde Ryan weer verder.
Terwijl Ryan ging joggen, keek ik naar een film op de TV. Het ging over een jongen en een meisje die elkaar al van jongs af aan kende, toen ze volwassen waren kwamen ze bij elkaar en gingen trouwen. Hele mooie film en ik herkende Ryan en mij er wel een klein beetje in.
Toen ik Ryan binnen hoorde komen, begon ik aan het eten. Vandaag werd het pasta carbonara, leek me wel lekker, met verse uitjes uit de tuin.
Toen het eten klaar was, had Ryan zich alweer gedoucht en zich kleren aan gedaan. "Hoe was het joggen?" Vroeg ik. "Wel leuk hoor, maar vermoeiend." Zei hij. "Ook leuke mensen gezien?" Ryan verslikte zich. "Uhh.. Nee, niet echt." Hij wist dat het verkeerd was wat hij had gedaan, maar hij wou niets laten merken.
Na het eten gaf ik Dylan de fles. Veel honger leek hij niet te hebben, want hij dronk de helft maar leeg. "Ryan, heb jij Dylan al een flesje gegeven?" "Nee, uuhhh, jawel, vanmiddag." "Ryan! Hij mag alleen 's morgens en 's avonds een flesje, hij moet regels weten, wanneer hij iets krijgt." "Oké.." Zei hij alsof het hem niets intreseerde.
Toen Dylan zijn flesje op had, legde ik hem in de wieg. Ik gaf hem een kus op zijn hoofd en keek even naar hem. Mmm.. Zwart haar.. Raar, Ryan en ik hebben allebei geen zwart haar, ach misschien lijkt hij wel op mijn vader. Ryan en ik gingen ook naar bed, maar slapen gingen we nog niet. We praatten over van alles en nog wat. Over mijn familie, over Ryans familie, nou eigelijk alleen zijn vader en moeder, broertjes of zusjes heeft hij niet, over collega's, het leek een beetje op roddelen.
's Morgens stond ik weer vroeg klaar om het eten te maken. Ik maakte weer eens pannenkoeken, het lukte deze keer een stuk beter als de vorige keer.
Samen aten we ze op. "Wat zit hier voor roze prut in?" Vroeg Ryan terwijl hij naar zijn pannenkoeken keek. "Haha, dat is watermeloen, alleen lijk dat op prut als het warm wordt." "Ooohh.." Zei Ryan en nam een hap. "Hmm, dat is heerlijk!"
Ryan gaf Dylan de fles. Hij dacht aan het meisje wat hij gisteren had gezien, hoe heette ze eigenlijk? Hij moest haar toch maar niet meer zien toch.. Ik was leuker en met mij had hij een zoontje en wou hij nog meer kinderen krijgen, het moesten er minstens vijf worden.
Ik begon weer in de tuin en oogstte dit keer wel. Dadelijk gingen mijn planten dood, doordat ik de oogst liet hangen en dan moest ik weer opnieuw beginnen met zo'n plant. Elke dag is er toch wel een plant dood, maar dan staat die er ook al lang.
Ryan moest naar zijn werk toe. Snel pakte hij zijn soldatenhoedje en zette hem op.
Dylan speelde met zijn blokkenschildpad. Tekenen kon hij er ook, maar blokken vond hij veel leuker.
Ik oefende wat voor mijn charisma, ik dacht dat ik dat wel nodig zou hebben voor mijn werk. Ik vond het wel jammer dat ik pas weer volgende week naar het werk hoefde, want ik vond het toch wel erg leuk daar.
's Middags wachtte ik tot Ryan thuis kwam, ik wou even naar mijn buurvrouw, Rianne dus, haha. Maar dat kon nu nog niet, want anders was Dylan alleen thuis.
Onder zat ik te wachten, ik wist dat hij om drie uur klaar was. Daar was de auto en ik rende naar buiten. Snel gaf ik hem een kus. "Nou soldaatje, ik ga even naar mijn zus hé, hiernaast dus." "Oh, ik dacht al, stond je me zomaar op te wachten." Hij lachte. "Nouja, veel plezier." "Ik eet daar ook als het kan, pas jij op Dylan en geef je hem de fles." "Doe ik!"
Ik belde aan bij Riannes en Remco's o zo roze huisje. Ik wachtte tien seconden en toen deed Rianne open. Remco liep binnen rond in zijn onderbroek, haha. Nee, dat gaat niet in beeld komen.
"Hee zusje, lang niet gezien, althans sinds mijn bruiloft niet meer." "Ja, hé." Ik gaf haar een knuffel. Toen ik net wou vragen of ik kon blijven eten vroeg zij het.
Samen met Rianne zat ik aan tafel. "Wat wil je eten, herfstsalade van gisteren of een boterham?" "Doe maar een boterham." Zei ik. "Oké, maar ik pak herfstsalade." We praatte over mijn zusje Sylvia, ze was een peuter met bejaarde ouders!
Toen we de borden hadden opgeruimd keek ik even rond. "Wat een leuk huisje, zei ik!" "Dankje." Zei Rianne vrolijk. Toen keek ik naar haar buik en begon erover te wrijven. "En zusje.. Zwanger?" "Ja, hoe weet jij dat nou, ik ben nog niet eens zo dik!" "Nee.. Maar wel boller en je weet ik ben zelf ook zwanger geweest hé." "Ja.." Rianne lachte. "Waar hoop je op, jongen of meisje?" "Als het maar gezond is hé?" "Inderdaad." Omdat het alweer zeven uur was, besloot ik naar huis te gaan. Ik zei Rianne gedag en wenste haar succes met haar zwanger schap en zei gedag tegen Remco.
Ryan legde Dylan in de wieg. "Nou, kleine man. Nu ga jij slapen." Ryan liep de kamer en zong een stukje van een liedje "Thats the Peter Panda Dance." Toen begon Dylan te roepen "Erder inge!" Ryan verstond het en begon dus het hele liedje te zingen. When your feeling low , lower than the floor. And you feel like you ain't got a chance. Don't make a move till your in the groove. And do the Peter Panda dance. Hop 3 times Like a kangeroo. Side step twice just like those crabs do. 3 Steps forward one step back. Quick like a turtle lie on your back. Roll like a log till you can't roll no more. Hop up quick like there ain't no floor. ... And jump to the left. And that's the Peter, I swear that's the Peter. Thats the Peter Panda Dance. Dylan begon te lachen. Daarna liep Ryan echt de kamer af.
Wij gingen ook slapen. Nog even vertelde ik Ryan over hoe het was bij Rianne en dat ze zwanger is. Daarna sloten we onze ogen en vielen lekker in slaap.
Update
's Morgens had ik geen zin om weer in de keuken te gaan staan koken, dus deden we het maar met een kommetje cornflakes.
Na het eten begonnen we direct samen in de tuin, hoe vroeger we beginnen, hoe vroeger we klaar zijn.
Toen ik klaar was met wieden en oogsten, belde ik mijn moeder of ze langs kwam. Even bijkletsen enzo.
Na tien minuutjes wachten, stond mij moeder al voor de deur. Ik gaf haar een hand en vroeg of ze binnen kwam.
Binnen gaf ze me een knuffel. "Ik heb je gemist!" Zei ze. "Mam, je knuffelt me bijna dood en je bent mijn schuine buurvrouw." "Ja, ja. Zou ik mijn kleinzoon mogen zien?" "Tuurlijk."
Ik haalde Dylan van zijn speelgoed en pakte hem op. Samen met hem liep ik de trap af en ik hoorde mijn moeder al zeggen: "Aaahh, wat schattig!"
Direct tilde mijn moeder hem op en kietelde hem. Dylan begon keihard te lachen. "Kleine, kleine Dylan." Zei mijn moeder.
Toen Dylan op de grond met zijn voeten aan het spelen was, gingen wij op de bank zitten om bij te kletsen. "Nou mam.. Vertel eens iets wat ik niet weet. Nou.. Ik weet niets behalve over dat Rianne zwanger is." "Nou.. Oké. Sylvia is niet echt veel bijzonders, alleen valt het opvoeden van haar me zwaar." "Wat zei ik je?" "Ik kan het aan.. Uhm.. Jayden is verhuist en is getrouwd. Hij had geen feest dus." "Wat? Waar woont hij nu?" "Een stukje weg van hier. Is een kwartiertje rijden. Verder is er niet veel verandert, wij zijn oudere geworden zoals je ziet. Michael en Angelica zijn nog steeds tiener dus.." "Nou, oké, ik heb ook niets te zeggen, alleen dat de tuin veel werk is." "Ja, dat is wel zo."
Toen mijn moeder weg ging, kreeg ik een idee. Ik had Jayden al lang niet meer gezien en zijn vrouw nog nooit, dus ik wou hem gaan bezoeken.
Ik pakte Dylan en vertelde Ryan mijn plan. Ryan belde de taxi. Na vijf minuten stond de taxi voor onze deur, wij stapten in, gaven hem het geld en zeiden waar we ongeveer naar toe wouden.
We kwamen aan in een leuk straatje. Ik keek naar alle naambordjes op de huizen. Aha! Daar was het McTree - Woel. Waarschijnlijk heette zijn vrouw dan met de achternaam Woel. Ik belde aan. Niemand deed open. Ik keek door het raam, ik zag niemand, er was waarschijnlijk niemand thuis.
Triest reden we terug. Ik keek naar mijn hand die de hand van Ryan vast had. Had ik nou die hele reis voor niets gemaakt.. Ik had mijn broer al lang niet meer gezien en ik wou hem heel graag zien. Achja.. Misschien kan die morgen wel op bezoek komen.
Thuis legde ik Dylan in de wieg, want hij was bijna al in slaap gevallen in de taxi. Ook wij gingen direct naar bed, want het was al tien uur en morgen moesten we weer werken.
Update
's Morgens had ik weer geen zin om te koken, dus we pakte allebei een lekkere boterham.
Na het eten gaf ik Dylan zijn flesje, die al op mij zat te wachten op de overloop.
Met zijn tweeën deden we weer de tuin. We begonnen al om half zeven met de tuin, zodat we vroeg klaar waren.
Toen ik klaar was, liep ik naar boven. Ik wou Dylan leren praten. "Dylan, zeg groot." Zei ik terwijl ik een handgebaar maakte. "Groot." Zei Dylan heel makkelijk. "Goedzo! Zeg mama en papa." "Nana en dada." "Oh, jammer. Mama en papa." De tweede keer zei hij het wel goed. In een mum van tijd kon hij het.
Toen ook Ryan klaar was, ging hij nog wat aan zijn atletische vaardigheid doen. Hij deed dat voor zichzelf, maar ook voor het werk. Ook moest hij handiger worden, maar daar had hij nog geen zin in gehad.
Rond één uur, belde Ryan Jayden. Hij vroeg of hij op bezoek kwam met zijn vrouw.
Na een half uurtje ging de bel. Ryan vroeg of ze binnen kwamen en riep mij.
Toen ik de trap af kwam lopen, zag ik Jayden staan. Ik gaf hem direct een knuffel. "Lang niet gezien broertje." Zei ik. "Inderdaad." Jayden was veel aardiger als vroeger.
Daarna ging ik naar de vrouw van Jayden toe. "Haaii! Ik ben Rachelle, de zus van Jayden." "Ik had al van je gehoord. Ik ben Gauke." Het was een hele aardige vrouw.
"Nou.. En raad eens.. Je krijgt een neefje of nichtje." "Oh, wat leuk!" Ik begon over haar buik te wrijven. "Je bent al aardig dik." "Ja, inderdaad. Mijn buik groeit met de dag." "Een andere zus van ons is ook zwanger, ik vraag me af of ze al is bevallen.." "Je kunt haar toch bellen?" "Goed idee."
Ik koos Rianne in contactpersonen en wachtte tot ze opnam. "Met Rianne." "Hee, zus! Ben je al bevallen?" "Ja, ik ben net thuis uit het ziekenhuis." "Ohh! En?" "Een meisje. We hebben haar Sabrine genoemd." "Wat een leuke naam! Maar.. Jayden is hier met zijn vrouw Gauke, Gauke staat bij me, en zij krijgen ook een kindje." "Oh, wat leuk! Dat wordt een grote familie." "Ja, maar ik hang weer op hé. Veel succes met het opvoeden." "Ja, jij ook met Dylan, doei!"
Rond vijf uur liep ik naar de keuken. "Eten jullie mee?" Vroeg ik. "Ja hoor, gezellig!" Zei Gauke. Ik maakte een portie herfstsalade.
Met z'n allen zaten we aan tafel. "Smaakt het?" Vroeg ik. "Ja, lekker, je kookt bijna net zo goed als pa." Zei Jayden.
Na het eten gaf ik Dylan zijn flesje. Gauke stond erbij te kijken. "Ach, wat een schatje. Als ik ook zo'n schatje krijg ben ik helemaal blij."
Toen Ryan Dylan in de wieg legde, waren Jayden en Gauke net weg. "Lekker slapen Dylan." Zei Ryan. "Panda!" Schreeuwde Dylan, hij kon het nu goed uitspreken. "Och nee.." Zei Ryan en begon toch maar te zingen. When your feeling low , lower than the floor.. En verder.
Rond tien uur gingen wij ook slapen, want morgen was weer een gewone werkdag. Ook voor mij.
Om zes uur moest Ryan al naar zijn werk. Snel gooide hij water in zijn gezicht en liep naar de auto.
Ik gaf Dylan zijn flesje al, hij was toch al wakker en stond in zijn wieg.
Ik belde een oppas voor Dylan, want hij kon natuurlijk niet helemaal alleen thuisblijven.
Om zeven uur stond voor mij de carpool klaar. Ik gaf Dylan een kus op zijn hoofdje en liep naar buiten.
Dylan speelde fijn met zijn speelgoed. De oppas liet hem gewoon met rust.
Toen ik thuis kwam, begon ik direct mijn mijn tuintje. Hij zag er niet zo goed uit.
Ryan leerde Dylan lopen. Hij pakte zijn handjes en liep stapje voor stapje naar achteren. Daarna mocht Dylan zelf proberen te lopen. Na een paar keer proberen lukte het hem.
's Avonds pakte we weer wat uit de koelkast. Ik had weer geen zin om te koken en het was ook te laat om te koken. Ik had een paar niet-kook-dagen, haha.
Na zijn flesje, legde ik Dylan in de wieg. Ik zong het Peter Panda liedje en liep de kamer af.
Toen ik net wou gaan slapen duwde Ryan me op bed en begon met me te vrijen. Ik snapte wat hij wou.
Na heel wat gezoen en knuffel verdwenen we onder de dekens. Daarna vielen we samen in slaap.
