Preston en Stacy waren alweer aan het spelen. Ik moest hem zelfs roepen om zich klaar te maken voor school.
Preston vond school niet leuk. Hij was veel liever actief bezig of speelde met speelgoed of Stacy.
Toen Preston weg was, speelde ik de hele morgen met Stacy. Ik had verder niks belangerijks te doen.
Ik zat met Stacy lekker buiten van het zonnetje te genieten. Het was echt fijn weer.
Opeens kwam Jacob naar buiten. "Ook nog thuis?" Zei hij. "Ja, want ik heb ontslag genomen voor de kinderen. Weet je nog?" "Uhu."
Ik bracht Stacy naar binnen, want ik zag de bui al hangen. Ruzie dus. "Deze man wil ook aandacht!" "Deze vrouw heeft geen tijd! Als jij eens meehelpt met de kinderen in plaats van zitten nietsnutten, dan heb ik meer tijd, dus mee aandacht voor jou." "Alles wat jij zegt is dat ik mee moet helpen." "Ja, want dat moet je ook!"
"Ik probeer geld te verdienen." "Ach, kom op Jacob. Denk na, je weet zelf heel goed dat we rijk zijn en helemaal niets hoeven te verdienen. Je bent gewoon te lui om mee te helpen en je vind het heel belangrijk om met je kop in de krant te staan. Dat is het enige waarom je die baan hebt." "Tss.." Toen klonk de toeter van zijn werk. "Nou.. Ren maar weg, hups naar je werk." En dat deed hij ook.
Triest zat ik op de schommel. Vroeger was hij nog de perfecte man. Toen Preston baby was nog. Maar in al die jaren is hij echt verandert.
Preston kwam thuis en zag me in de tuin zitten. Hij vond het niet leuk als ik verdrietig was.
Ik stond op. "Weer ruzie met papa gehad?" Vroeg hij. "Jup. Papa en mama hebben niet meer zo'n goede relatie als vroeger." "Mam, ik moet het zeggen. Ik haat papa. Als hij mij ziet zegt hij alleen maar hoi. Hij knuffelt me nooit of zo'n dingen. Ik haat hem." "Preston, hij blijft je vader. Daar kun je niets aan veranderen."
Omdat het laat werd ging Preston zijn huiswerk maar eens maken. Zijn favoriete bezigheid. Niet dus.
Toen hij klaar was belde hij Capucine. Het was alweer een week geleden dat ze elkaar hadden gesproken. Preston vertelde Capucine over wat er nu speelde tussen Jacob en mij. Hij moest bijna huilen toen hij het vertelde. Zo zielig, ik wou echt dat ik Jacob kon veranderen, maar dat gaat natuurlijk niet.
Jacob kwam thuis en ging direct games spelen. Ik liep naar hem toe. "Kun je misschien je zoon welterusten gaan zeggen ofzo en even je dochter knuffelen." "Nee, ik speel games." "Kom op Jacob, is dat nou zo belangrijk." "Jup." Het was de moeite ook niet waard.
Nachten sliep Preston niet goed. Ik hoorde hem vaak vertellen in zijn slaap. Hij lag ook uren wakker en dan ging hij moe naar school, dat was weer slecht voor zijn concentratie. Het was erg om te zien.
Op een morgen had ik lang nagedacht en ik ging naar Preston. Ik ging bij hem op bed zitten. Ik sloeg een arm om Preston heen. "Lieverd, ik heb nagedacht.. En ik heb besloten dat ik niet langer samen wil zijn met je vader. Ik snap dat het moeilijk voor je kan zijn, maar het gaat gewoon niet meer." "Ik snap het mam, heel goed. Het zal denk ik niet zo'n heel groot verschil zijn met nu.." Preston slikte. Een traan rolde over zijn wang. "Ik wou dat ik je een betere vader kon geven, maar jammer genoeg kan ik dat niet." Ik gaf hem een zoen en liep naar zijn zusje.
Ik pakte Stacy uit de wieg. "Lieverd, ik ga iets doen wat je nu nog niet begrijpt. Ik hoop dat je later niet boos op me zal zijn hierom." Ze probeerde te praten, maar het was onverstaanbaar. Ik had het haar nog niet geleerd.
Ik zat onder op de bank TV te kijken. Jacob kwam naast me zitten. "Waarom blijf je niet eens lekker liggen, dan kan ik eens dicht tegen je aan kruipen."
"Één, we hebben een zoon, die heeft eten nodig voordat we naar school komen. Twee, we hebben een dochter, die krijgt elke morgen een fles, anders gaat ze huilen. Drie, ik wil niet tegen je aan liggen. Ik weet het echt zeker. Mijn beslissing is goed." "Huh, wat?"
"Jacob, ik wil niet meer verder met je." "Wat bedoel je, maar we kunnen het toch weer opbouwen, dat het beter wordt." "Jacob, dat probeer ik nu al meer als een jaar." "Maar schatje.." "Noem me geen schatje."
"Jacob, we zijn klaar. Het is over. Je hebt je kansen gehad." "Geef me er nog één." "Jacob nee, we zijn klaar, voor altijd. Er komen nooit meer kansen. Echt je hebt er honderden gehad." "Trouwens.. Je mag hier blijven, totdat je een huis hebt gevonden."
"Dus jij wil scheiden met mij. Achja, nu we toch gaan scheiden mag je het ook weten. Ik hield van je totdat Preston een peuter werd. Die kinderen zijn alleen maar irritant en ze waren eigenlijk een foutje. Ik dacht dat een keertje zonder condoom geen kwaad kon. Ik heb je gebruikt, voor het geld en voor mijn mannelijke pleziertjes." "Jacob, meen je het?" "Ja." "Hou je ook niet van je kinderen?" "Tuurlijk hou ik niet van die kinderen. Het is nog goed dat ik de namen weet. Het zijn gewoon domme kinderen die leven en je moet verzorgen." "Jacob, slappeling. Ik had het echt niet van je verwacht. Ik wou je nog wel een paar duizend euro geven, maar die kun je op je buik schrijven."
"Je bent een bitch, Jade. Een bitch met veel geld." Voordat ik het wist had ik een hand in mijn gezicht. Hij sloeg me keihard. Het deed echt vreselijke pijn. Ik had niet van hem verwacht dat hij gewelddadig was. Ik werd echt bang voor hem.
Snel rende Jacob weg naar zijn werk. Zeker bang dat ik de politie zou bellen, maar zo laf ben ik niet.
Ik vertelde Preston dat we uit elkaar waren, maar niet van dat Jacob me sloeg. Samen met Stacy en Preston ging ik naar buiten. Jacob en ik op de schommel en Stacy ertussen in.
's Avonds zag ik Jacob thuis komen met een super dun blondje, met een laag uitgesneden truitje, krot broekje, killerheels, super dikke make-up laag en knalrode lippenstift. Direct zag ik ze in elkaars armen. Ik dacht echt van 'What the fuck'. Ze had zeker alweer in de krant gelezen dat we waren gescheiden, ja, die paparazzi krijgt echt alles mee.
En toen stonden ze in onze voortuin een flinke vrijpartij te houden. Ik keek naar ze vanuit het raam. Dat wijf had zeker weten een borstvergroting gehad en volgens mij ook opgevulde lippen.
De paparazzi kwam ook even langs en nam foto's, snel ging ze weer. Of ze het in de gaten hadden? Volgens mij niet.
Opeens gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht. Jacob trok haar kleren uit en tilde haar op naar binnen.
En ja.. Ze deden het, nog wel in mijn lift, terwijl hij wist dat wij nog thuis waren. Dat wijf was echt een dikke slet en Jacob een dikke playboy. Het doen terwijl ik wed dat hij haar net een uur kent.
Ik stond te wachten voor de lift. "En, was het lekker sletje?" "Ik ben geen slet, mens! Wat kan het jou eigenlijk schelen, je bent zijn vrouw niet meer, jij wou met hem scheiden." "Weet ik, maar ik wil niet dat je het zomaar gaat doen in MIJN lift in MIJN huis." "Jacob, woont hier nog." "Ja, nog, maar nu niet meer. Wat ben je eigenlijk van Jacob?" "Ik ben zijn nieuwe vriendin." "Zo, zo, en hoe lang ken je hem al?" "Zo'n drie uurtjes." "Nou, dat gaat ook snel, zorg maar dat hij een condoom draagt, anders krijg je kinderen en laat hij je stikken."
Jacob kwam ook eens de lift uit. Dat wijf liep direct naar Jacob toe en voor mijn ogen begonnen ze te zoenen.
"Jade, ik ga samenwonen met haar. Maar.. Ik laat je niet met rust, ik zal er alles aan doen om jou een slecht leven te geven en jou pijn te doen. En ja, ik weet wat jou heel dierbaar is. Je kinderen.. Ook de mijne, maar van mij mogen ze stikken. Maarja.. Pas op, want ik loop rond in deze stad." Ik schrok, ik was hartstikke bang. Ik zag Jacob wegrijden en was blij dat hij weg was. Maar ik was nog zo bang. Hij kon overal opduiken en dadelijk doet hij Preston of Stacy iets aan!
Update
De maanden nadat Jacob weg was, leefde ik in angst. Elke morgen zei ik tegen Preston: "Wees alsjeblieft voorzichtig. Ga met niemand mee, alleen met mij, oma of je overgrootoma." "Ja, ja mam." Zei Preston dan.
Nu Jacob er niet meer was moest ik Stacy ook zelf leren praten. Het ging moeilijk op het begin, maar het lukte.
Elk woordje wat ze zei was zo schattig. Al was het voor de helft fout uitgesproken. Het was zo lief.
Elke middag ging ik samen met Stacy Preston ophalen. 's Morgens met de bus en 's middags met mij mee. Wie weet was Jacob daar. Ik zag dan elke dag ook mijn oma, Rachelle. Ze werkte daar nog steeds.
Op een middag toen ik net thuis kwam rinkelde mijn telefoon. Ik nam op. "Met Jade." "Hee Jade." "Jacob!" Zei ik geschrokken. "Ja, dat is mijn naam. Lang niks meer van mij gehoord hé? Maar ik ben er nog. Ik leef nog. En ik wil je nog steeds pijn doen." Ik beet op mijn lip. Preston stond naast mij, ook bang.
Mijn ogen vulde zich met tranen. "Alsjeblieft Jacob, laat ons met rust. Ik heb je toch niets misdaan?" "Jawel, je hebt mijn geld afgenomen." "Jacob, je bent triest. Maar laat mij en mijn kinderen met rust! We hebben een goed leven zonder jou. Laat me met rust." "O nee, ik laat je niet met rust Jade McTree. Je weet nooit wanneer ik opduik." Hij hing op. Ik keek naar mijn telefoon. Hij moet ons met rust laten. Hij moet wegblijven. Hij moet zijn eigen leven gaan leiden net zoals wij!
Ik liep naar Preston toe. "Het komt allemaal goed. Jacob kan je niets aandoen, zolang ik er ben."
"Meis, jij krijgt dit nog allemaal niet zo goed mee, maar je moet oppassen voor je stomme vader." Ik knuffelde haar. Als hun iets overkomt..
Nog steeds elke avond belde Preston Capucine. Hij vertelde haar echt alles. Over zijn vader, over school, over leuke dingen.
Om me te ontspannen zat ik vaak in het bubbelbad. Dat had ik nodig, met de stress die Jacob ons brengt.
Na een jaar niks meer gehoord te hebben van Jacob, werd het weer rustig bij ons thuis. De kinderen groeide op, ze werden ook groot. Stacy kreeg een soort van prinsessenkamertje. Met een heel groot bed en een nachtkastje met bloem en sieraden.
En een grote kledingkast, met grote spiegel, dezelfde die ik heb, en drie poppen.
Preston wou alleen een bureau en een laptop. Hij hoefde geen groot bed. Hij was snel tevreden. Wat ik nu wel heel goed kon zien, hij leek heel veel op Jacob. Niet van gedrag, maar zijn gezicht.
Preston en Stacy waren nog steeds beste vriendjes, zeker nu ze hele gesprekken konden voeren.
Ze waren vaak samen buiten. Op de schommel, op de trampoline, op de glijbaan, op het klimtoestel en noem maar op.
Vaak speelde ik met ze mee of ik speelde gitaar en zij danste. We waren echt een hecht gezin met veel plezier.
Maar toen kreeg ik een telefoontje van mijn moeder.. Mijn oma was gestorven, gewoon door ouderdom. Ik had haar pas nog gezien.. Jacob kwam er om me te troosten. Ze was ook oud, als ik zo oud wordt mag ik blij zijn.
Al snel was er weer iets vrolijks, ik had nog als verjaardagscadeau voor Stacy en Preston, vakantie naar Frankrijk!
Maar op de hoek van de straat in de avond stond vaker een man. Ik kon niet zien wie het was, omdat het zo donker was. Maar die man wist goed wat hij wou, mijn leven verzieken. Binnenkort zou hij beginnen met zijn plan.
In Frankrijk hadden we even geen last van die man. Stacy en Preston bedankten me voor het cadeau. "Geen dank schatten, ik wil hier zelf ook graag naartoe hoor."
Preston dacht direct aan Capucine. Die wist niet eens dat die hier was. Hij belde haar meteen op of ze kwam.
Heel snel kwam ze naar het basiskamp. Preston gaf d'r een knuffel. Omdat Capucine een jaar jonger was, was ze nog niet opgegroeid. Preston vond het wel jammer. Nu konden ze sommige dingen niet samen doen.
Preston keek naar Capucine. Ze had een meisjeskapsel. Het stond haar heel goed, vond Preston.
Samen met Preston, Stacy en Capucine gingen we naar een relikwieën winkeltje. Het was er druk, maar gezellig.
Ik kocht een paar leuke spulletjes, waarbij twee vazen en een stuk goud. Ik kreeg zelfs honderd euro korting, omdat ik beroemd ben.
Achter me zag ik dat Stacy en Capucine het goed konden vinden. Ze werden ook al vriendinnetjes.
De volgende dag gingen we, met Capucine erbij, Stacy de wijnbrouwerij laten zien. En ja, er was weer eens zo'n gek die een foto van me wilde hebben.
Aan het einde van de dag kocht ik een lekkere fles wijn, net zoals bij elke vakantie.
Na een vermoeiende reis, was ik blij dat ik weer terug in Twinbrook was.
Na de vakantie ging school ook weer gewoon door. Ik hoorde weer een paar maanden niks van Jacob, waar ik heel blij om was. Volgens mij bluft hij gewoon.
Op een middag na school ging de bel. Preston liep naar de deur en keek wie het was. Een tienermeisje?
